It's a Gouda Life

Grab a snack and enjoy

Bier en mannen lalala

Toen ik nog in de grote stad woonde had ik zo nu en dan een date. Dat was ook meteen de reden om deze blog te starten. Om al mijn homeboiis uit de stad op de hoogte te houden van mijn spannende leven tussen de koeien.

Tot nu toe gaat dat redelijk, soms vergeet ik even om een bericht te posten en denk ik na een paar dagen, ‘Goh, wat zal ik nu weer eens schrijven’. Mijn leven is lang niet meer zo spannend als een half jaar geleden. Ik sta op, ontbijt met suikerbrood, karnemelk en sinaasappelsap. Smeer ondertussen een boterham met kaas om mee te nemen naar m’n werk en zodra dat klaar is spring ik in de auto om een half uur lang over de snelweg te scheuren in de hoop op tijd op mijn werk te zijn waar het al niet veel spannender is. Ik werk 2 uur, heb even koffiepauze, werk weer 2 uur, eet m’n boterhammetje met kaas, gevolgd door nog eens 2 uur werken, een kopje thee en nog eens 2 uur werk. Daarna rijd ik weer naar huis, nuttig een avondmaal met mijn moeder en zus, kijk wat tv en ga naar bed.

Al met al, een saai leven met soms wat uitspattingen. Een spelletjesavond die afloopt in een ambulance ritje door de verliezer. Op maandagavond sushi eten met Madame Sociaal omdat de drang naar stads eten te groot was om te wachten tot een vrijdagavond.

Zo had ik dit weekend ook een uitspatting, met m’n nieuwe freon (volgens mijn online woordenboek is dit Fries voor vrienden) ben ik naar Leeuwarden geweest voor een bierfestival.

We begonnen met een vruchtensap op een terras aan de ene kant van de stad, gevolgd door een koffie aan de andere kant van de stad om vervolgd te worden met Chinees eten bij een jongen die weer vlakbij het eerste terrasje woonde. Oftewel, nog voordat ik ook maar een biertje had geroken had ik al minstens de calorieën van 4 biertjes verbrand.

Eindelijk aangekomen bij de Harmonie bleek dat ik ook nog eens honderd trappen op moest lopen voordat ik ein-de-lijk bij het bier was. Het was te merken dat ik er wel degelijk iets voor over had. Eindelijk na lange tijd zonder (3 weken) kon ik weer een heerlijk speciaal biertje proeven. Nou dat heb ik geweten! We waren met 6 mensen en iedereen had 3 muntjes. Wat resulteerde in 19 biertjes proeven waarvan 4 volledig opgedronken werden. En voor de wijsneuzen, nee ik was niet dronken toen ik deze aantallen opschreef 😉

De mannen onder ons lazen aandachtig het boekwerk door om te kijken welk bier waar geschonken werd en op welke manier dat bier gemaakt was. Wij vrouwen deden dat anders. Hier lag de selectie van het bier vooral op: Waar is de knapste man en welk biertje wat hij verkoopt heeft de leukste naam?

Zo heb ik bij Brouwerij Het Uiltje mogen genieten van een Velduil, ook wel bekend als de Asio flammeus, gedronken. Een heerlijke man tapte het biertje, lachte leuk en gaf het glas aan me. Ik kon me nog net staande houden en stamelde een klungelige ‘Dankuwel meneer’ alvorens ik me omdraaide en met m’n vrienden besprak hoe goddelijk het wel niet was. Hierbij hadden zij het vooral over het bier en ik over de man vrees ik.

Dit uiltje werd gevolgd door een bier met een moeilijk naam. De brouwerij had Platte Thijssen, Dunne Graven en meer soorten. Hier bleek, achteraf gezien, dat het bier lekkerder was dan het personeel maar dat mocht de pret niet drukken.

Terwijl er bier gedronken werd, genoten we van het uitzicht over een gedeelte van Leeuwarden terwijl een fris briesje met ons haar speelde. Wat een genieterij. Er werd gesproken met onbekende mensen, er werd gelachen en soms zelfs gehuild, van het lachen dan wel.

Vervolgens was het tijd voor een Zware Jongen van Maallust. Een heerlijk bier en een geweldige man. Een soort lookalike van Barry Atsma, zelf vast ook een zware jongen, tapte het biertje, keek er even naar en gaf het aan mij. Het bier was heerlijk. Precies zoals de naam deed vermoeden, zwaar maar lekker.

We stonden buiten, dronken rustig ons bier en ik moet zeggen, ik had opzich wel genoeg gehad. Die biertjes hakten er zwaarder in dan verwacht. Opeens kwamen we tot de ontdekking dat er nog een aantal muntjes over waren en die moesten natuurlijk wel op.

Ik offerde mijzelf op om dan toch nog maar een biertje te nuttigen en samen met een compagnon ging ik op pad. Een kalende jongeman greep mijn aandacht. We liepen op hem af en nog voor ik ook maar iets kon vragen begon mijn compagnon al met het wijzen naar een biervat. Die wilde hij dus. Daarna was ik aan de beurt. Er waren nog 2 soorten over. Tactisch vroeg ik welk biertje meneer het lekkerst vond. Hij koos voor degene die mijn vriend al had gekozen, helaas, dus ik moest een andere. Een zwaar bier met koffiesmaak. Een pittig biertje zoals meneer zei en terwijl hij het biertje tapte maakte hij een grommend geluid. Ik kon niet meer, 3 biertjes in m’n lichaam en dan zo’n oerse manier van versieren. Al blozend overhandigde ik hem mijn laatste muntje. Hij pakte mijn hand vast, iets langer dan wat zou moeten, keek me aan, gaf een knipoog en ging toen iemand anders helpen.

Al zwevend genoot ik van dit laatste glas. Het was lekker, zwaar, en vol met koffie. Kortom, een heel nieuwe ervaring. Hoe leger mijn glas werd hoe meer ik merkte dat ik die jongeman alweer vergat en inderdaad, toen de bodem was bereikt wist ik niet eens meer dat hij bestond.

We verlieten de Harmonie en vestigden ons aan de overkant bij een speciaalbier café. Helaas hadden ze niet mijn all-time favourite en ook mijn 2e en 3e favoriet ontbrak. Ik koos een kriek die ietwat (te) zuur bleek te zijn voor mijn smaakpapillen maar hé, het was al laat dus wie maakt zich daar druk om?!

Toen ik wilde gaan afrekenen, want ja, iemand moet de bus halen, gebeurde het. Voor nog geen seconde tikte ik als een ongeduldige gast met mijn bankpas op de bar en meteen was het om zeep. Een jongen met pet jatte de bankpas uit mijn handen en nog voor ik kon tegenstribbelen begon hij een gesprek met me. Hij was zelfs zo brutaal om mijn portemonnee helemaal te doorzoeken en daar allemaal conclusies uit te halen waarvan ik nog altijd twijfel of ze positief of negatief waren.

En toen, als donderslag bij heldere hemel vroeg die jongeman ook nog eens mijn telefoonnummer! Om mij vervolgens op zondagmorgen een berichtje te sturen dat hij een leuke spontane dame had ontmoet en graag nog eens met der wil afspreken.

Dus nu heb ik een date. Met een Friesche jongeman die bij Omrop Fryslân werkt. Ik ben benieuwd!!

Barry AtsmaBierDatefestivalfrieslandHarmonieleeuwardenmaallustmannenfOmrop Fryslanspeciaalbier

Its a Gouda Life • 26 november 2014


Previous Post

Next Post

Geef een reactie

Your email address will not be published / Required fields are marked *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.