Bodyshots en kaaskroketten

Ik houd mezelf altijd voor dat ik een heel druk en belangrijk bestaan heb. En die illusie kan ik mezelf heel goed voorhouden tot ik opeens een écht heel druk leventje heb. 40 uur per week werken. Wilde weekenden waar ik net van ben bijgekomen als het volgende weekend alweer voor de deur staat.

2 weekenden geleden ging ik ein-de-lijk, na lang zeuren en dromen naar Antwerpen met een Miss Fiji. Een budgettripje wel te verstaan. Na het hele internet af te hebben gespeurd vonden we een kamer, midden in het centrum, voor 70 euro. Prima deal en kruipend naar huis!

Om half 1 reden we het centrum binnen. Na een kleine rondrit langs al mijn vorige woonsten checkten we in bij het hotel en na het dumpen van alle spullen gingen we de stad in.

We begonnen met goddelijke kaaskroketten en een heerlijke fles Cava op de markt. Toen dit op was gingen we op tour met onze kortingsbonnen. Een gratis biertje hier, een gratis biertje daar en ga zo maar door. Je begrijpt. Tegen 18.00 uur zat de drank al flink in ons lichaam.

Het plan was om even tot rust te komen in de cocktailbar. Een waar walhalla vol knappe mannen die je zoveel aandacht geven dat je denkt dat je de enige bent die er bestaat en dat ze alles zullen doen om je te trouwen. Diep in je hart weet je natuurlijk dat het niet zo is en dat deze mannen de cursus ‘gastvrijheid’ gewoon heel goed hebben doorstaan maar toch! De gedachte is altijd fijn.

De eerste cocktail ‘fig me up’ viel een klein beetje tegen. Op de een of andere manier heeft de cocktailshaker een andere gedachte bij zoet dan dat ik heb. Geen probleem natuurlijk want zo kan ik alles proeven alleen heeft dat dan weer als gevolg dat mijn bankrekening leger raakt naarmate mijn buik voller wordt.

Na dit cocktailavontuur was het tijd voor het diner. Een heerlijke salade bij een leuk klein tentje met, uiteraard, drank. De alcohol bleef stromen en het werd alleen maar gezelliger.

Een afzakkertje in een klein kroegje met alleen maar mannen van ’t Stad om vervolgens in een bruin café binnen te strompelen en daar Hollandse jongens te treffen die Triviant aan het spelen waren. Ze waren algauw afgeleid en ik stak, uiteraard, een heel vragenvuur af. Ze kennen elkaar uit Afrika waar ze elkaar hebben ontmoet. De ene woont nu in Leuven, de ander, nog steeds in Afrika en de laatste in Tilburg.

Enfin, het was een leuk gezelschap maar er zat geen toekomst in, helaas.

We besloten om, ruig als we zijn, de bar der barren te bezoeken. Phillys. Een klein kroegje met alleraardigst personeel, leuke gasten en vooral.. Gezelligheid!

Dit was ook de bar waar de alcohol steeds sneller stroomde en wij steeds meer dronken werden. We kregen rozen van mannen en het hoogtepunt van de avond…. BODYSHOTS!!!
Het was supergezellig en voor ik het wist was het kwaad geschiet. Het werd een beetje troebel in mijn hoofd en toen er een man aan de bar kwam staan vroeg ik hem. Bent u een bekende Vlaming want ik ken u!

Nog voor hij een antwoord kon geven werd mijn naam superhard door het café geschreeuwd. Verschrikt keek ik op in de ogen van mijn oud-huisgenoot Dimitri!

Er werden verhalen opgehaald. Nog meer bekenden kwamen kijken en ik had de tijd van mijn leven. Ook Miss Fiji vermaakte zich. Foto’s met vreemde mannen, bodyshots en meer activiteiten werden door haar uitgevoerd.

Het was een dolle avond en vanwege de drankhoeveelheid van ’s middags waren we om 02:00 uur he-le-maal kapot.

De volgende dag werd ik met een wat mistig hoofd wakker rond 10 uur. Ook Miss Fiji had het een beetje zwaar.

Na wat treuzelen waren we dan om half 1 ’s middags eindelijk klaar om te gaan ontbijten. Een heerlijke omelet met friet, Het beste medicijn tegen een kater, zo bleek later.

Toen de eieren op waren besloten we om maar weer op huis aan te gaan. Het geld was toch al op en op zondag zijn er amper winkels open.

Nadat ik Miss Fiji thuis had afgezet wachtte mij nog een lange rit. Van Zoetahmindah naar Friesland. 2 uur in de auto. Tenminste, normaal gesproken. Echter was ik blijkbaar niet helemaal nuchter. Ik ben via Utrecht en Amsterdam uiteindelijk 3,5 uur later thuis aangekomen.

Maandagavond keek ik de foto’s nog eens na met de gedachte, dit was een goed weekend. En voor die gedachte goed en wel gezonken was bedacht ik me. Vrijdag ga ik naar Centerparks!!! Wat zal dat wel niet worden?!!!