Wie draagt er nu een masker

Twee weken geleden was ik in Antwerpen.  De plek waar ik thuis hoor en die ik niet aan iedereen laat zien want hè, persoonlijk blablabla. Kaaskroketten,  m’n oude huis, de cocktailbar,  míjn Favoriete kroeg Philly’s en meer van dat soort lieflijke dingen. Kortom, ik was weer even een weekendje thuis.

Echter na die week brak weer een helse module aan. Alleen maar getallen, financiële termen waarvan ik nooit of te nimmer zal weten wat het inhoudt en nog meer achterlijke ongein. Kortom, een drukte die er voor zorgt dat ik amper kan werken met de meest geweldige collega’s om me heen en voor een kroeg is er al helemaal geen ruimte. Een terrasje in een tussenuur maar daar is het ook wel mee gedaan.

Blijkbaar heeft mijn routineleven hier ook last van. Dit merk ik vooral als de barman na 2 week zegt: ‘goh, lang niet gezien’. Tsjah wat kan ik zeggen. Als ik al amper kan werken hoe zou ik dan in hemelsnaam nog naar de kroeg kunnen? Ik ben de afgelopen week bijna iedere dag om 21:00 uur naar bed gegaan omdat ik he-le-maal kapot was. Maarja dat is geen stoer verhaal om te vertellen dus met een lach en een ‘ja dat heb je zo soms’ heb ik me er vanaf geholpen.

Ik was met wat mannen op stap en realiseerde me na een biertje of 4 dat ik in tijden niet zo’n simpele en supergezellige avond had gehad. Geen moeilijke gesprekken maar een simpele, eerlijke conversatie en vooral heel veel slappe humor. Oh en een gokkast met 1 euro winst!!

Waar ik vorig jaar met Koningsnacht van voor niet meer wist dat ik van achter leefde en er dingen zijn gebeurd die zelfs deze blog niet zou kunnen verdragen was ik dit jaar nuchter. Of nou ja nuchter.. Ik wist alles nog! Ik heb gekletst met de jongen die ervoor zorgde dat ik de meest geweldige baan ever heb, waar ik hem ook voor heb bedankt. Ik heb met de militair gebabbeld die eigenlijk best heel aardig is. Dat wisten we natuurlijk al maarja, die kinderen hè 😉

Omstreeks middernacht, net toen Chicago Mike zijn eerste nummer had gespeeld vond ik het tijd om naar huis te gaan. Waar ik anders tot diep in de nacht blijf zitten vond ik het nu wel genoeg geweest. Ik had met iedereen gekletst en het geld was op. Ik nam afscheid en fietste naar huis. Heel snel en zonder muziek want..

Ik had nog zo’n heerlijk gezichtsmaskertje liggen en ik kon mijzelf geen beter moment bedenken dan omdat om half 1 ’s nachts, half aangeschoten, te gebruiken. Volkomen Zen ben ik in slaap gevallen. Tot ik om half 3 wakker werd en me dacht dat het maskertje nog steeds op zat…