Grote markt, Kalverstraat, Dorp

Gister was ik met een collega in een Belgisch biercafé in Groningen. Ik zal geen namen noemen maar het café is vorige week nog uitgeroepen tot het beste café van Groningen.

We hadden het net over mijn verknipte dates en tindermatches toen híj opeens binnenkwam. De liefde van m’n leven! Een jongen met wie ik vroeger menig wilde avond heb gehad maar met wie ik al jaren geen contact meer had. Hij was druk en belangrijk en enkel uit op lichamelijk contact en ik smoorverliefd, geen goeie combi kan ik je vertellen.

We lachten naar elkaar, kusten elkaar gedag terwijl ik m’n hand tegen z’n wang hield en hij zijn hand op m’n heup legde. Het voelde als vroeger vond ik. Dacht ik.. Hij ging alleen direct weer weg want het was, helaas, te druk voor hem en zijn vrienden.

Ik ging verder met bier drinken. M’n Ongelovige Thomas was in een recordtijd op en toen ik naar het toilet ging stuurde ik in een vlaag van verstandsverbijstering een berichtje. ‘leuk je weer eens te zien’ kort maar krachtig en in mijn ogen heel onschuldig.

Ik kletste met een wildvreemde dame op het toilet. Ik moest wachten tot ze de deur weer open deed want ze was bang dat ze er niet meer uit kwam vanwege de half kapotte deurknop. Zo gezegd zo gedaan en toen ik 3 minuten later weer op m’n mobiel keek had ik opeens al een reactie. Hij had graag langer willen kletsen, wilde weten wat ik nu deed en toen was het hek van de dam! Ik vroeg wat hij deed en tussen neus en lippen door of hij bezet was en toen daar geen reactie op kwam maar hij een toespeling maakte waar zelfs een kind van 6 uit kan opmaken dat iemand seks wil was ik verkocht.

Alleen weten we allemaal dat ik niet goed ben in communiceren met mannen. Ik zeg de foute dingen op het verkeerde moment en niemand wordt er gelukkiger van. Dus heb ik m’n telefoon aan de mannelijke collega gegeven. Het gesprek ging van kwaad naar erger en bij wijze van spreken hadden we al bijna de liefde bedreven of in ieder geval een afspraak staan tot meneer opeens zei: ‘Nou eigenlijk lijkt het me heel leuk alleen heb wel een vriendin die in m’n bed ligt…’

Compleet van slag was het enige wat mijn telefoon terugzei: ‘oh… Zonde’ er vanuit gaande dat het gesprek over was en ik de beste jongeman weer een jaar of 8 niet zou zien of spreken. Maar nee hoor, niets was minder waar. Hij vond het ook wel jammer, haalde nog meer herinneringen op van vroeger en wilde het liefst hier en nu onzedelijke praktijken uitvoeren.

Ik dronk nog meer, de collega voerde het gesprek en het ging van kwaad naar erger. Compleet van slag was ik. De liefde van m’n leven. Een van de weinige mannen waarvan ik 100% zeker wist dat hij nooit vreemd zou gaan drong er nu bijna op aan om dat wel te doen en wat moest ik?! Stoppen met praten? Ik ben niet bezet en heb geen knappe man in m’n bed liggen. Doorgaan met praten dan? Maar als ik die vriendin zou zijn en ik zou hierachter komen zou ik ziedend zijn. Wat is mijn vriend een lul en wat is dat wijf een stomme slet!

Volgens de collega moest ik een spel met hem spelen. Monopoly dan maar. Hij had ongeveer alle straten met huizen en hotels en mijn gevoel gooide misser na misser. Het voelde vreselijk!

Uiteindelijk is er niets voorgevallen.

Ik gooide dubbel en belandde in de gevangenis zeg maar..