Rustmomentjes, dankbaarheid en meer emotioneel gebrabbel

Vaak zijn de Facebook herinneringen grappig en brengen ze je terug naar een leuke tijd. Een foute opmerking, waar ik er veel van heb, een foute versiertruc of een Facebookvriendschap.

Vandaag kreeg ik als herinnering dat ik vorig jaar door de meest foute man van de pubquiz dronken werd aangesproken of ik bij ‘de groep’ hoorde en toen ik hem uitlegde dat ik hem altijd versloeg bij de pubquiz vroeg hij of m’n teamgenote vrijgezel was.. Een grappige herinnering. Maar Facebook vertelde me ook dat ik 5 jaar geleden schreef ‘why do all the goods die young?!’ heerlijk dramatisch want dat zijn vaak de beste berichten.

Echter dit bericht was anders. Niet echt bedoeld ans een schreeuw om aandacht maar meer een.. ‘de kerk is dicht dus dit is mijn manier van een kaarsje voor jou’.

Dinsdag 9 november 2010. Ik kwam de Zoo binnen en er heerste een rare sfeer op deze donderdag. Toen ik Herman, m’n baas, trof zag ik dat er iets mis was. Wat dat was wist ik nog niet maar toen hij iets zei als ‘ga efkes zitten, ik moet iets zeggen’ wist ik dat er iets goed mis was.

Onze kok, de kok van de Zoo, Michel, de surrogaatvader van de horeca was niet meer. Overleden, zomaar opeens. Michel had, vond ik, zoiets magisch. Zonder iets te zeggen of doen wist hij soms dat er iets mis was en had hij een opmerking die vrijwel altijd neerkwam op ‘rustig blijven, geen stress’.

Wekenlang had ik z’n foto ingelijst op m’n kast staan met een kaarsje erbij.. Alleen ja, het leven gaat door, je vergeet wel eens wat, bij het schoonmaken verplaats je het lijstje en zo vind je opeens bij het inpakken van je spullen het lijstje met Michel er in terug.

Vandaag heb ik weer een kaarsje voor Michel aangestoken en ben ik vooral rustig gebleven. Want waar zou je je druk over moeten maken? Geen geld hebben? Een nieuwe klas waarin je niemand kent en je het eerste meisje direct voor lompe lori uitmaakt?

Geen stress! Het komt wel goed 😊