Error 404: men overload

Waarschijnlijk sta ik bekend als het meisje dat elke dag verliefd is. Op iemand anders. Opzich is daar natuurlijk niets mis mee.. Het levert vaak wel een verhaal op en het geeft een goede reden om te drinken.

Begin dit jaar was ik op een verjaardagsfeestje wat een beetje gek was. Veel mensen met allemaal een eigen verhaal. De meesten interessant en een paar een beetje vergezocht maargoed. Op het feest ontmoette ik een jongen met een interessant verhaal, mooie stem en een uiterlijk, oioioi! Een echte hartenbreker denk ik!

We hebben wat gekletst en hoe meer minuten er verstreken hoe meer ik dacht ’trouwen, samenwonen, reizen, KINDEREN KRIJGEN, doodgaan’. Heel heftig dus allemaal.

We vorgden elkaar toe op de bekende social media accounts en toen kon het wachten beginnen, wanneer stuurt hij een berichtje?! Want als echte vrouw zet je natuurlijk nooit de eerste stap! Nou dat berichtje bleef uit en ik wacht nog steeds!

Toen ik hoorde dat hij afgelopen donderdag in het plaatselijke poppodium zou zijn dacht ik, dit is m’n kans! Ik vroeg al mijn connecties of ze al een team hadden en of ik mee mocht doen maar helaas, alle teams waren al vol of ze gingen niet. De hoop die ik nog had was nu ook weg. De liefde van m’n leven zou ik waarschijnlijk nooit meer zien, laat staan hem te kunnen verpletteren met m’n gevatte opmerkingen of decolleté!

Uiteindelijk kon een vriendinnetje van de basisschool toch wel waarmee ik direct 2 dingen had geregeld. Een keer bijkletsen met de vriendin én haar m’n nieuwste project laten zien zodat ze misschien kon bemiddelen.

Na een helse dag op school waar ik ook nog 3 liefdes van m’n leven heb lopen was het zo ver! We liepen de zaal in, zochten een plekje samen met ons nieuwste teamlid Sieb, bestelden bier en waren er klaar voor. M’n haar zat goed, ik had een goede parfum op en een decolleté waar niets mis mee was, kortom. Ik maakte vandaag een goeie kans.

Ik keek om me heen en m’n adem stokte in m’n keel. Schuin achter me zat niet de liefde van het feestje die mijn adem deed stilstaan maar.. Mijn gymleraar! 3e klas middelbare school kreeg ik 1 bonk goddelijkheid als leraar en al dat goddelijke zat nu achter me. Nog goddelijker als 13 jaar geleden en, kwam ik later achter, nog altijd even onbereikbaar.

Compleet van slag begon ik aan de popquiz. En m’n hart ging van de gymleraar, naar de band, naar de jongen 3 tafels verderop, naar de jongen 2 tafels opzij, naar de jongen van het verjaardagsfeestje en naar de barman. Oftewel, aan het eind van de avond had ik het gevoel dat ik zeeziek was.

M’n nieuwe teamgenoot maakte ook nog eens toespelingen waarvan ik niet eens weet of ze serieus waren en de opa van het team rechts van me vroeg of mijn haar rood was of bruin want rood vind hij altijd een mooie haarkleur en hij vond het me goed staan met een vieze knipoog erbij. Echter, de man van het team links van me vroeg allemaal irritante en onduidelijke vragen en toen hij me ook nog eens geen bitterbal aanbood was ik daar helemaal klaar mee.

Uiteindelijk ben ik naar huis gegaan zonder gymleraar, teamgenoot, tegenspeler van 3 tafels verder of 2 tafels opzij of de jongen van het verjaardagsfeestje..

Met m’n ziel onder m’n arm liep ik langs de Leeuwardense uitgaansgelegenheden zonder bril op want dan is alles wat zachter.

Opeens hoorde ik iemand m’n naam roepen.. Ik keek op en zag een oud klasgenoot staan uit m’n introductieklas, ik liep op hem af en hij gaf me een kus op m’n voorhoofd en zei uit het niets “Het komt wel goed schatje 😉”