De kortste vriendschap van het jaar

Vroeger, lang lang geleden toen ik een bruisend tienerleven had ontmoette ik een jongen, Romeo.

We deelden lief, leed, vrienden en alcohol en hadden de tijd van ons leven. Tot opeens er iets voorviel. Wat dat was, ik weet het nu al niet eens meer maar het zorgde ervoor dat we geen contact meer hadden.

Tot ik 3 week geleden een Badoo account aanmaakte om zo te kijken of ik de liefde van m’n leven daar misschien zou vinden. Nu kwam ik er vrij snel achter dat Badoo vooral voor de boeren en leeghoofden onder ons is en misschien had ik toen al de conclusie moeten trekken (wie had er nu ook het nummer ‘vriendschap is een illusie’ in z’n hoofd?) dat het met Romeo nooit goed zou gaan toen ik zijn foto zag.

Ik stuurde een hoi, ik kreeg een hey terug en binnen no-time zaten we weer net als vroeger urenlang te chatten over van alles! Z’n ex, mijn onbereikbare liefde, champagne, augurken en z’n gekke buurvrouw.

Toen we na 3 dagen intensief chatten besloten af te spreken was ik nog zenuwachtiger als voor een Tinderdate! Vooral ook toen hij de hele dag niet reageerde. Hoeveel stress wil je me geven?!

Om 20:33 stond ik voor de deur en toen hij open deed was het weer als 10 jaar terug. Vertrouwd.

De eerste fles champagne werd ontpopt, een tijdje later de tweede en daarna een fles wijn waarvan ik twee dagen koppijn heb gehad. We moesten zelfs zappen van zender omdat er opeens halfnaakte dames in beeld kwamen.

Ik vond het beter dan vroeger. We waren gegroeid, of nouja, ik was gegroeid en hij gekrompen qua lichaamsbouw dan, maar qua volwassenheid waren we gegroeid. Dichter naar elkaar toe ofzo, weet ik veel!

En daarna ging het bergafwaarts, of nee. Met ups en downs. 5 dagen ging het goed en toen opeens patsboem was meneer boos. Waarom? Ik heb geen idee maar ik was het er niet mee eens. Na 14 dagen bff’s zet je me niet zomaar aan de kant.

Mijn tactiek? Elk dagdeel een zoetsappig berichtje sturen zodat hij op het laatst wel moest reageren. En ja hoor! Was ik vrijdag nog dood voor hem, maandag waren we weer op volle kracht. Ja dat leek dus maar zo.

Vandaag haalde hij een grapje met me uit en ik kon er best om lachen maar hij blijkbaar niet en nu is hij boos en hoeft hij me niet meer te spreken. Ik heb geen zin om weer het berichtenoffensief te starten dus ik laat het er maar bij. Helaas, daar gaat m’n champagnebuddy.

Maar, het waren toch 18 mooie dagen vriendschap