Naar huis

Ken je dat gevoel? Een mix van zenuwen en opluchting als je opeens beseft dat je bijna naar huis mag.

Dat gevoel heb ik nog nooit gehad als ik naar Friesland ga. Mijn echte huis.

Maar gister, rond de klok van 5 uur bekroop mij opeens bovenstaand gevoel. Raar, dacht ik eerst. Maar een minuutje later dacht ik. Oh!! Logisch, morgen ga ik natuurlijk naar huis!

Vandaag ga ik namelijk een weekend naar Antwerpen. De stad van mijn dromen. Waar ik mijn hart aan ben verloren toen ik er 6 jaar geleden kwam wonen.

Aan de Schelde zitten met een boek en een Maona smoothie of op zaterdag kaaskroketten eten met een fles Cava erbij op de zaterdagmarkt. Ronddolen door de Zoo en verdwalen in het oude centrum.

Ik kijk er zo naar uit! Geen vreemde blikken wanneer je om half 1 ’s middags een kriek besteld om nog te zwijgen over die heerlijke tongval.

Toen ik in Den Haag kwam wonen heb ik een jaar lang mijn collega gek gemaakt door, onbewust, elk gesprek wat we hadden terug te voeren naar Antwerpen.

Bij de collega’s met wie ik nu ga valt dat geloof ik nog mee. Wel heb ik als boodschap meegekregen dat ik niets mocht plannen. Dusja, hopen dat zij ook naar De Zoo, Philly’s, de Irish times, de zaterdagmarkt en al die andere dingen willen want anders moet ik alleen op pad 😉