Je komt elkaar na jaren weer eens tegen…

Dat mijn leven van toevalligheden aan elkaar hangt wil ik niet altijd geloven. Ik kom in de meest bizarre situaties terecht maar toch denk ik altijd, puur toeval, had iedereen kunnen gebeuren..

Tot gister!

België moest voetballen en ik liep voor de wedstrijd begon een café binnen om een biertje te drinken met een knappe Amerikaan. En terwijl ik om me heen kijk of hij er al is valt m’n oog opeens op een jongen aan de bar. Nouja jongen. De liefde van m’n leven!! 7 jaar geleden ontmoette ik hem bij een strandtent waar hij werkte en ik te gast was.

Toen was ik er van overtuigd dat we voor elkaar gemaakt waren alleen werd me de dag dat ik m’n liefde wilde verklaren met m’n neus op de feiten gedrukt. Hij had een vriendin!

En hier, 7 jaar later, zat hij aan mijn bar, in mijn café in mijn stad! En het ergste was misschien nog wel dat hij me niet herkende. Zelfs niet zo’n blik van ‘die heb ik eerder gezien’. Helemaal niets!

Toen hij wegging twijfelde ik nog, moet ik het zeggen?! Moet ik hem vertellen wat ik voor hem voelde? Wat hij is misgelopen? Wat we hadden kunnen hebben? En net toen ik dacht ‘ik sta op’ zei de Amerikaan.. Als je hem tijdens de match ziet moet je het zeggen. Dan is het “meant to be”.

Helaas was het dat niet. Ik heb hem niet meer gezien.. Waarschijnlijk moet ik weer 7 jaar wachten en wat zal het leven ons dan hebben gebracht?! Ik ben benieuwd…