Thirty and… One

Net als bijna iedereen dacht ik altijd dat ik op mijn dertigste mijn leven helemaal voor elkaar zou hebben. Een carrière, man, huis, de hele ramram.

En net als veel mensen, als ik de sociale media mag geloven, is daar niets van waar.

Ik huur een appartement met zulke dunne muren dat ik de buren woord voor woord kan horen ruziën alsof ik kaartjes op de eerste rij heb voor een theaterstuk. Het enige dat ontbreekt is rondvliegend spuug als ze tegen elkaar schreeuwen dat ze weggaan, voor de derde keer die week…

Mijn carrière bestaat niet. Ik heb een baan die ik haat met elke vezel in mijn lichaam en het ergste van alles, ik ben 31 en ik heb geen idee wat ik wil met mijn leven. Of erger nog, wat ik kan doen! Als er nou toch een baan was waar ik niets hoefde te doen..

De Covid-19 lockdown heeft dit nog erger gemaakt. Waar ik enthousiast begon met het volgen van allerhande online cursussen, raakte ik op een gegeven moment zo down dat de meest nuttige cursus ooit, bartending, nog altijd niet is afgerond…. Ik ben begonnen in augustus 2020..

En last but not least, een man… Nou met mijn leven dat zó ge-wel-dig is, heb ik absoluut geen tijd voor een man. Of zal ik zeggen, de kwantiteit boyfriend material op de dating apps is zo deprimerend dat ze je een gratis recept antidepressiva zouden moeten geven als je de app download.

Kortom, welkom in mijn leven 😉