Een dierentuin aan mannen

Ik hou van bier! Wat dat betreft ben ik net een man. Hoe zwaarder hoe beter en hoe specialer hoe lekkerder. Deze hemelse drank maakt dat ik losser word, (nog) meer praat en soms zelfs, als ik heel veel op heb, ervoor zorgt dat ik op een man afstap om een praatje te maken.

In Den Haag zit een speciaalbiercafé waar ik vaak kwam. Zovaak dat het personeel wist wat ik wilde drinken en als ik dan een keer wat anders vroeg keken ze me raar aan en kreeg ik soms alsnog een Liefmans cuvé.

In Friesland is dat anders. Hier is geen keuze uit tientallen biersoorten. Het is Hertog Jan, Jupiler, Duvel of La Chouffe. Mijn keuze is steevast Jupiler in een flesje zodat ik zeker weet dat het niet is aangelengd met water of wat dan ook.

Jupiler is heerlijk. Ik weet dat als ik er een stuk of 4 op heb, ik niet meer helemaal helder ben en dat het vanaf nummer 8 bergafwaarts gaat.

Gisteravond was het anders. Na 1 biertje was ik bijna dronken leek het terwijl ik, toen nummer 2 op was, weer compleet nuchter was. Heel irritant! Vooral omdat ik, wanneer ik nuchter ben, absoluut niet op een man durf af te stappen voor een praatje.

Twee tafeltjes verderop zag ik de liefde van mijn leven zitten. Lang, kort haar, klein baartje, rode All Stars en een supermooie neus. Terwijl hij niets door had was ik onze toekomst samen al aan het uitstippelen. Trouwen, verhuizen, goede banen en ga zo maar door.

Hij was druk in gesprek met 2 vrienden en de stronteigenwijze vriendin. Blijkbaar hoorde de vriendin bij Emoguy. Een jongen waar ik ooit mee had gezoend en die me vervolgens elke keer wanneer hij dronken was belde en smste om te zeggen hoe zielig hij was en hoe leuk hij me vond.

Dit weerhield me er sowieso al van om iets tegen hem te zeggen of vriendelijk te lachen maar ik bleef wel steeds kijken.

Hij was echt leuk. Het meisje was dronken en kon alleen nog Fries praten. Hij wilde haar duidelijk maken dat als ze alleen op wegen kan rijden waar ze vaker is geweest en niet naar bijvoorbeeld Rotterdam durft te rijden ze niet goed kan rijden.

Dit werd een welles nietes gesprek van zo’n 5 minuten wat geweldig was om te volgen. Vooral omdat iedereen wist dat hij gelijk had maar het dronken kind niet wilden kwetsen.

Net toen ik had besloten hem aan te spreken gebeurde het. Mr. Egel kwam binnen. De man waar ik op Koningsnacht mee heb gezoend en waar ik alleen mee durf te praten als ik goed aangeschoten ben. Nadeel is dan alleen dat de barvrouw meteen aan het gezelschap waar ik dan mee ben vertelde dat ik Mr. Egel weer aan het versieren ben.

En als klap op de vuurpijl was ook nog de beste vriend van Mr. Egel er. Zo’n jongen waarbij je, zelfs al is het niet je type, alsnog van je kruk afglijdt. De barvrouw is de gelukkige, zij heeft seks met hem. Ik heb blijkbaar alleen een keer m’n complete seksleven bij hem uit de doeken gedaan toen hij er om vroeg en ik, uiteraard, een biertje teveel op had.

Zoveel mannen op 1 avond! Wat moest ik nu doen? Nog meer drinken en iemand aanspreken? Maar waar moest ik dan over beginnen? Als ik tegen m’n toekomstige man zeg dat hij gelijk had dat het kind niet kan rijden vindt hij me vast een stalker omdat ik het gesprek heb afgeluisterd. In m’n laatste dronken bui nodigde ik Mr. Egel uit om in oktober een zandkasteel te gaan bouwen omdat hij dan niet kan praten. Moet ik dan over schepjes beginnen of doen alsof dat gesprek nooit heeft plaatsgevonden?! En de laatste. De gesprekken kan ik niet herinneren dus misschien moest ik die gewoon links laten liggen.

Dilemma’s dilemma’s. Inmiddels was Emoguy weggegaan dus dit bracht al meer kansen naar voren om iets te zeggen zonder direct veroordeeld te worden.

Ik besloot naar het toilet te gaan en daar de zaak eens goed te overdenken. Wie moet ik aanspreken en waarom?

Terwijl ik opstond en de toekomstige echtgenoot passeerde keek hij me zowaar aan, ik lachte vriendelijk en hij ging met z’n blik van m’n hoofd naar m’n hals en steeds lager om me vervolgens weer aan te kijken met een blik die ik niet kon thuisbrengen.

Binnen aangekomen deden zowel Mr. Egel als z’n vriend hetzelfde. Ik snapte niet waarom. Ik had een korte broek aan ja maar wat wil je ook met dit weer. Misschien was het vanwege m’n decolleté? Dat viel best mee. Het was een rare situatie en ik begreep er niets van!

Op het toilet aangekomen vielen alle stukjes op z’n plaats. Toen ik de knoop van m’n broek had losgemaakt en de rits wilden openen snapte ik het. De opname, de rare blikken. De rits stond al open!

Toen ik het toilet uit liep heb ik snel m’n biertje opgedronken en ben ik naar huis gegaan. Volgende keer maar een broek zonder rits aandoen!