Waarom chatten als je ook kan afspreken..

Pepper. Een datingsite die volgens de reclamespotjes superleuk moet zijn.

Ik weet het zo net nog niet. In een dolle bui (iets met alcohol) heb ik me aangemeld en zelfs geld betaald om berichten te kunnen sturen.

In de reclames zijn er leuke mannen te zien die de perfecte dates regelen, alles van te voren hebben uitgestippeld maar overkomen alsof het spontaan is. Knappe mannen die een relaxed leventje hebben en superknap zijn. Mannen waarmee je kan lachen en die altijd vrolijk zijn.

Maar niet op mijn pepper. Op de pepper die ik heb zijn de mannen saai en als er dan een berichtje wordt gestuurd krijg je 9 op 10 geen antwoord. En als ik wel een antwoord krijg blijkt de jongen alles te verafschuwen wat ik ben en doe.

Zo ook met Mr. Dubbele Naam. We wisselden wat algemene berichtjes uit tot mijn collegaatje m’n profiel overnam en heel gewaagd tegen hem zei: waarom spreken we niet gewoon af?!

Hij zei direct ja en zo was de date gepland. We zouden om acht uur voor hét nieuwe Grandcafé staan.

Na nog wat gechat te hebben en opmerkingen van zijn kant over slechte dates en op tijd komen was het zo ver.. De date-dag.

Met mooi gelakte nagels ging ik op pad en precies om klokslag acht uur stond ik voor het Grandcafé.. Maar Mr. Dubbele Naam was nergens te bekennen. Niet op het terras, niet binnen en niet voor de deur.

Na 10 minuten wachten was er nog altijd niemand en ik begon al bijna te huilen. Zelfs een man die op pepper staat wil me niet!!

Om kwart over acht kwam hij nonchalant aangesloft en ging zitten zonder ook maar om zich heen te kijken of hij mij zag staan. Hij bestelde een biertje, pakte z’n telefoon en stuurde via de site een berichtje dat hij er was.

Ik twijfelde, zal ik gewoon weglopen of toch maar naar hem toe gaan? M’n hoofd zei dat ik weg moest lopen want hé, wie laat een date nou zo lang wachten?! Het nadeel is alleen dat ik zo’n vreselijk hart heb wat het beste voorheeft met de mensen. En dus ook met deze man.

Ik liep op hem af en terwijl je me duidelijk kon horen aankomen met mijn hakken keek de jongeman niet op of om! Zal ik gewoon doorlopen dacht ik nog even maar toen stond ik al naast hem.

Hij lachte wat en zei “hoi”. Zonder me voor te stellen maakte ik hem duidelijk dat hij te laat was. 15 hele minuten te laat. Als we elkaar nu al jaren kenden en dit een gezellig theekransje was had ik het niet zo erg gevonden maar het was een eerste date! Een eerste indruk. En ik heb van mijn techniek leraar altijd geleerd dat je een eerste indruk nooit vergeet!

Ik ging zitten en bestelde een wijntje. Hij begon te praten over z’n werk. Afdelingschef op een afdeling. Ik wilde een gevatte opmerking maken maar kon mezelf inhouden om deze jongeman niet met de grond gelijk te maken. Hij was te laat maar oké, misschien was hij wel heel leuk…

Echter, zoals de blinddate alles wist over Google Glass wist deze jongeman van de 1 uur durende date zo’n 20 minuten over het verschil tussen een fanfare en een brassband te vertellen.

Na zijn 2 biertjes en mijn ene roseetje zei hij: nou, leuk je gezien te hebben in het echt. Zal ik even betalen of wil je nog wat drinken? Waarschijnlijk vond hij de date nog veel verschrikkelijker!!

Ik zei dat ik wel naar huis wilde omdat ik weer vroeg moest opstaan. Hij betaalde, ik legde uit hoe hij bij z’n auto kwam en we namen afscheid met een hand.

Snel liep ik naar de Doppio voor een dubbele espresso en scheurde daarna naar m’n homeboiis!! Alcohol, stokbrood, frikandellen en een slechte film. Wat moet ik toch met een man als er alcohol is met een mannennaam?!