Je hebt 3 minuten de tijd

Op 18 november 2013 begon mijn training bij de meest geweldige werkgever tot nu toe. Een callcenter in Groningen.

Tijdens de training leerde ik (onder andere) 3 dames kennen. Madame Sociaal, Miss Mode en een krullenbol die halverwege de route naar de top afviel.

Samen met de krullenbol en Madame Sociaal had ik het idee bedacht om te gaan speeddaten aangezien wij, leek het, de enige collega’s waren die geen partner hadden. Zo gezegd zo gedaan hadden we ons ingeschreven, het geld betaald en afgewacht.

De eerste keer ging niet door, te weinig aanmeldingen. De 2e keer, op valentijnsdag, konden wij niet. Inmiddels was de krullenbol afgevallen en gingen Madame Sociaal en ik alleen verder. De 3e en 4e keer gingen ook niet door en uiteindelijk, afgelopen vrijdag, 9 maanden later, ging het speeddaten door.

Voorafgaand aan het speeddaten gingen we uiteten met Miss Mode. Pizza met knoflook en lambrusco. Want niemand kan een avond als deze doorkomen zonder alcohol.

Na de pizza was het toch echt tijd om die kant op te gaan en bij elke stap die we zetten werd ik zenuwachtiger. Zweethanden, een knoop in m’n buik, trillingen en meer van zulke dingen.

Bij het café aangekomen konden we er niet meer onderuit..

We besloten om nog een laatste drankje op het terras te doen met als grote voordeel dat we zo goed zicht hadden op alle mensen die binnenkwamen.

Of nouja, goed zicht. We konden de mensen zien maar het was vaak niet echt een aanwinst voor je ogen en dit bleek ook toen we eenmaal boven kwamen en er aan begonnen.

We moesten elk aan een tafeltje zitten en de heren moesten om de 3 minuten doorschuiven en daar begon het gedonder al want na 3 minuten waren de meeste mannen nog niet uitgepraat wat zorgde voor veel vertraging.

De eerste man die voor me kwam zitten maakte me al bijna aan het huilen van ellende. Dat hij badkamerzetter is, zware shag rookte en een gouden kettinkje omhad was nog niet eens het allerergste. Maar het feit dat hij trots vertelde over z’n 2 kinderen van 6 en 2 zorgde dat ik het liefst wilde wegrennen.

De 2e man speelde orgel en werkte in een archief. Wat op de een of andere manier al van z’n voorhoofd af te lezen was. Ook wist hij niet meer voor de hoeveelste keer hij meedeed met een speeddate, ha ha ha, zo geweldig was het.

Vervolgens kwam er een man die sliste, iemand die 3 kanten op keek, een jongetje van blijkbaar al 27 die niet eens wist hoe hij krav maga moest uitspreken terwijl hij toch al de oranje band had en als klap op de vuurpijl een man uit Harkema met ogen die eruitzagen alsof ze gister nog dicht waren geslagen.

Na de pauze waarin we nog maar wat moed indronken kwamen er welgeteld 3 mannen achter elkaar waarvan ik dacht, nou best gezellig, een stijgende lijn!

De eerste was dun maar heel slim en best grappig. Verder leek z’n hoofd op dat van m’n homeboii uit Katwijk en dat is een knappe jongen dus geen probleem! De tweede was groot, kaal en grappig. Hij stelde zich voor als Eddy A. de crimineel en had waarschijnlijk niet gedacht dat ik meer zou vragen over zijn ‘criminele’ leven dan het echte leven.

Dit zorgde er voor dat hij na 3 minuten was gebombardeerd tot moordenaar. Meneer had z’n moeder vermoord met een mes omdat het geweer te ver weg lag en de stukken lagen nu in z’n koelkast. Ik daarentegen had drugs gesmokkeld naar Mexico en m’n handlangers aan de hoogste boom opgehangen omdat ze lastig waren.

De derde was een moiiboii. Polo, haar netjes, vrolijk gezicht, oftewel, de man waar ik mee ga trouwen.

De 3 minuten waren zo om en het enige wat ik had onthouden was dat hij bij de belastingdienst werkt en dat ik hem vroeg of we een dealtje konden sluiten over mijn openstaande rekeningen.

Na deze geweldige mannen ging het weer bergafwaarts.

Iemand van 35 met een beugel, een man die ballettechniek studeerde. Of misschien iets anders maar dit is wat ik verstond. Verder hadden we nog een jongetje van 22 op een booreiland en een broekie van 21 die niets durfde te zeggen behalve dat hij dit nog nooit had gedaan en niet wist hoe het moest. Helaas voor hem kon ik mijn bitchy opmerkingen weer eens niet voor me houden en gaf hem de sneer dat hij na 13 dames nu toch wel door moest hebben dat hij vragen moest stellen en beantwoorden. Het enige wat hij toen nog durfde te zeggen was dat hij geen olijven lust.

Het was een drama en zelfs mijn geweldige grap ‘wanneer komt de speed’ werd niet begrepen. Ook was ik elke keer weer verbaasd als ik op mijn vraag: vind je het leuk? Een heel enthousiaste ‘Ja heel erg leuk!!’ kreeg.

Bij de laatste was ik het zo spuugzat en helemaal toen deze jongeman de beste openingszin tot nu toe had. Hij vroeg me waar we naartoe zouden gaan als hij me €1000,- gaf. Echter, ik was zo klaar met de mannen en het praten dat ik hem het antwoord gaf wat blijkbaar niemand had verwacht..

Ik keek hem aan en zei: nergens heen. Ik sta 900 euro in de min en van 100 euro kunnen we hooguit een nachtje bij Van der Valk slapen.

Ik zag een sombere blik over z’n gezicht trekken en besefte me dat dit nog 2 heel lange minuten zouden worden.

Zodra de bel ging pakte ik m’n spullen, zei de 3 Friese dames waar wat mee gelachen was gedag en rende naar buiten. Madame Sociaal achtervolgde me en pas bij de bushalte durfden we om te kijken. Wat een vreselijke ervaring!!

Ps. Hoe erg ik het ook vond, respect voor al die mannen om dit te durven!