Darling if you’re down

Groningen, een donker koud guur busstation om iets voor middernacht op woensdag.

We zijn uiteten geweest bij Sumo. Hebben ons volgestopt met sushi en ongegeneerd gepraat en gelachen. Over borsten, mannen, vrouwen, stages en nog veel meer.

Halverwege bedachten we dat we ook wel een filmpje konden pakken. De bios ligt op de route en de avond is nog jong nietwaar.

Over de film konden we het moeilijk eens worden. Een horror, een comedy of toch die jankfilm. Het werd de jankfilm, want dames winnen nu eenmaal als het om onderhandelen gaat.

We namen drinken maar geen snacks, sushi is een goede bodem! Het nadeel alleen aan geen eten is dat je je doodergert aan anderen die wel eten. Wat een herrie!

Ik bedenk me dat ik geen zakdoekjes bij me heb, hoe ga ik dit overleven?! We zullen wel zien.

De film begint terwijl wij nog wat grappen en grollen. Langzaamaan wordt de film mooier en wij stiller. Een wrak als ik ben jank ik al na 5 minuten. Maar ik houd me sterk en doe alsof het niet zo is. Ik ben toch geen mietje!

De vader lijkt op die knappe man die ik heb toegevoegd. Een echte man en fotomodel tegelijk.. Baard, gespierd, buitenlands en vooral, hot. Die gedachte zorgt dat ik even aan iets anders denk dan tranen.

De film wordt alsmaar erger en ik kan het, net als 90% van de overige filmbezoekers niet drooghouden. Godzijdank heb ik geen make-up opgedaan vanmiddag!

Als de film op het dieptepunt heeft bereikt en je mensen hardop hoort huilen krijgen wij op de een of andere manier de slappe lach, heerlijk!

Na dit moment huilen we nog wat meer en dan opeens, als ik denk, nu begint de film eindelijk, is het afgelopen.

Compleet perplex lopen we naar buiten. Het was een raar einde maar die film zelf, man wat mooi! Hierbij was de vorige film bijna een comedy.

We lopen naar het station en aangezien ik de bus moet blijf ik hier achter.

En nu zijn we in het nu. Ik sta een beetje verkleumd en alleen te wachten op de bus naar Friesland. Ik doe m’n oordopjes in en de muziek begint te spelen. Een vrolijke melodie en een mannenstem waar ik meteen verliefd op ben.

“darling if you’re down just don’t forget yourself”

Op de een of andere manier zorgt deze zin ervoor dat in m’n hoofd de film van mijn leven tot nu toe begint te draaien. Misschien heeft het ermee te maken dat ik maandag 25 ben geworden. Of gewoon het feit dat ik al zo’n 3 dagen geen alcohol heb gehad.

Het is een film met veel ups en een paar downs. Het gaat van Kiss met I was made for loving you naar De Dijk die vragen of ze iets voor me kunnen doen.

Van Acda en de Munnik met Als je me morgen ziet tot Total eclipse of the heart van Bonnie Tyler.

M’n eerste liefde, en tweede, derde, vierde vijfde en zelfs een beetje over de zesde. Ookal was dat vooral om over de vijfde heen te komen.

Na de liefdes komt Antwerpen. Ookal is dat eigenlijk de grootste liefde. Zelfs nadat ik Antwerpen verliet na zoveel geluk, liefde en zaligheid maakte dat niet uit! Ik word nu, 3 jaar later nog altijd met open armen ontvangen.

En daarna komen de vriendschappen. M’n all-time lover die ik tegenwoordig veel te weinig zie, de klasgenoot van het middelbaar die altijd zo heerlijk gereserveerd en formeel is en de homeboiis! Een jongen waar ik op school bijna nooit mee omging en waar ik nu elke dag contact mee heb. En Babette. Een heerlijk stel met zoveel liefde, ik zou er bijna zelf verliefd van worden.

Maar er zijn meer, veel meer! Het Franse meisje dat net terug is van der anderhalf jaar durende huwelijksreis, de collega’s die inmiddels vrienden zijn, en natuurlijk groep 49. Alhoewel, dat is natuurlijk meer familie 😉

De film gaat verder en de muziek staat op repeat. Het is een goede film, ik denk dat ik er best een Oscar voor zou krijgen.

En net als de film op het moment aankomt waarbij iedereen in huilen uitbarst gebeurt er iets.

Er loopt een half naakte man voorbij!!