Zarerdagavond perikelen

Bijna elk weekend ben ik wel in de plaatselijke kroeg te vinden met m’n homeboiis.

De barvrouw kent ons. De bazin kent ons. De baas kent ons. En het eerste wat de nieuwe barvrouw leert is dat wij aan het eind van de avond mogen betalen.

In deze kroeg kan volgens mij alles. Op donderdag is er een pubquiz, op vrijdag karaoke en tussendoor is er vaak ook nog een bandje te vinden wat, bijna altijd, leuke deuntjes speelt.

Zo ook dit weekend. Mannen in pak en een vrouw in een jurkje stonden de ene na de andere tophit te zingen en de voetjes kwamen van de vloer.

Wij proberen altijd in een hoekje aan de bar te zitten zodat we mooi het overzicht kunnen bewaren. We zien wie er binnen komt, wie er naar buiten gaat, wat er op het terras en achter de bar gebeurt en wat het volgende nummer is.

De band was lekker bezig, de eerste dronken opmerking werd gemaakt en toen gebeurde het. Er kwam een man binnen. Ik had hem buiten al zien lopen maar ging er vanuit dat hij door zou lopen.

Meneer, klein van stuk, droeg een wit overhemd, Youp van ’t Hek brilletje en een spijkerbroek. De bierbuik kwam in deze kleding goed uit.

Zodra hij binnen was begon hij te dansen, niet normaal. We keken onze ogen uit en konden de slappe lach maar moeilijk verbergen.

De man deed z’n handen achter in z’n broek en maakte bewegingen die zelfs in de slaapkamer niet echt thuis horen.

Eerst bleef hij in een hoekje staan maar langzaamaan werd zijn dansvloer vergroot en danste hij tegen de mensen aan die aan de bar zaten, die voor de band stonden en zelfs de zangeres kon er niet aan ontsnappen.

Toen er een pauze werd ingelast ging hij aan de bar. Met z’n hand in de licht knipte hij z’n vingers en om kracht bij te zetten kwam er nog een “Hallo Hallo” bij.

Echter, meneer had geen geduld en om de 3 vingerknips haastte hij zich weer snel naar de dansvloer.

Dit herhaalde zich zo’n 5 keer en toen ging hij het aan de andere kant van de bar proberen, met succes. Hij kwam terug met 2 glazen drank en kon direct nog beter dansen.

Ook begon hij nu met mensen te praten. Zo vertelde hij aan de dames naast ons dat hij uit Roemenië kwam.

Toen de band weer begon startte ook hij zijn dansmoves weer maar dit keer zo dicht bij de zangeres dat ze er iets van zei en toen begon de sensatie pas echt!

De bazin kreeg dit door en ging naast de ingang staan om polshoogte te nemen van de situatie.

De man begon met haar te praten maar blijkbaar was het een minder vriendelijk gesprek want op een gegeven moment werd hij door de bazin en een vaste gast (lees: man van zo’n 2 meter hoog, een bierbuik iets groter dan die van de man en een gezicht wat blijkbaar van heel vrolijk kan omswitchen naar de boosheid zelve) buiten gezet.

Eerst probeerden ze het met alleen woorden maar dat hielp niet dus werd meneer aan de armen naar buiten geduwd.

Zoveel sensatie komt weinig voor hier dus iedereen was nieuwsgierig maar er werd helaas niet over gesproken. Wel kregen we te horen dat hij de bazin niet leuk vond. Raar, schat van een vrouw is het Maar goed, smaken verschillen.

We namen nog een biertje met de gedachte dat de rust was wedergekeerd en genoten van de muziek.

Opeens zie ik dat er heel voorzichtig iemand probeert binnen te komen zonder op te vallen. Het is de man weer. Heel nonchalant loopt hij naar binnen en wil nietsvermoedend de zaal inlopen maar helaas. Hij loopt zo de armen van de vaste gast in en zo snel als hij binnen was, zo snel was meneer ook weer buiten.