Lopen tot de zon komt

Toen ik in Friesland woonde kon ik niet wachten om te vertrekken naar de grote stad. De stad waar het leven wild en onvoorspelbaar was. En met ‘de stad’ bedoel ik dan eigenlijk eender welke stad. Want ik was wat dat betreft soms net een zeeman met in elk stadje een ander schatje 😏

Nu ik dan ook echt in de grote stad woon, lijkt dat ideaalbeeld dat ik ooit had toch wat te vervagen. De schatjes zijn allang verleden tijd en ik heb soms het idee dat het leven dat ik in Friesland heb veel wilder is. Op een knappe collega na of een dronken Engelsman op café is het eigenlijk vrij rustig.

Misschien dat dat de oorzaak is dat wanneer ik dan in Friesland ben, het niet gek genoeg kan. De uitdrukking ‘zuipen tot we kruipen’ heb je de laatste paar bezoekjes al vrij letterlijk ondervonden om nog maar te zwijgen over de “aandacht” die er opeens is van jongemannen die me voordien niet zagen staan.

Eerlijk toegegeven, misschien ligt het ook aan mijzelf. Wanneer het leven niet genoeg zonnestralen geeft, kan het soms voorkomen dat ik mijn toevlucht zoek in de goedgevulde glazen en zo ook vorig weekend tijdens een wild weekend Friesland..

Het plan was om met m’n gay best friend naar een concert te gaan. Hij zei af met als gevolg dat ik met 4 andere mannen naar de donkere concertzaal trok om een Belgische band te bekijken. 1 goede vriend, 1 liefde van m’n leven, 1 foute scharrel en… De jongen van de videotheek. Op stap met 4 mannen is gezellig. De gesprekken zijn gemakkelijk en het bier vloeit rijkelijk. Voor mij misschien iets te rijkelijk. Ik wil er uiteraard bij horen en tik de gele rakkers sommige rondjes nog sneller weg dan de anderen, alleen had ik misschien iets meer moeten eten in plaats van alleen een soepje bedenk ik me bij het 5e biertje.

De avond gaat langzaam aan ons voorbij en opeens vind ik mezelf buiten met de foute scharrel.. “sterren kijken” maken we onszelf wijs. We weten allebei dat het niet goed is en toch gebeurt het. Na betrapt te worden door een bandlid van het voorprogramma begeef ik me weer naar binnen in de hoop toch nog iets van het echte concert mee te pikken.

Dat het een drukke, warme, volle zaal is doet me eerst twijfelen of het echt gebeurt maar na 2 nummers ben ik er vrij zeker van! Afwisselend proberen zowel de foute flirt als de jongen van de videotheek m’n aandacht te krijgen, wat overkomt mij nu?!

Ik probeer het te negeren en focus me op de muziek. De foute flirt wordt afgeleid doordat z’n vriendin rondloopt om foto’s te maken van de band, wat de jongen van de videotheek vrij spel geeft..

Bier, shotjes, nog meer bier en heel wat stiekeme handtastelijkheden later verlaten we de concertzaal en zwalken naar het plaatselijke café. Ik zoen met de jongen van de videotheek en bedenk me dan dat ik echt te dronken ben en verlaat halsoverkop het café om half laveloos door de straten te zwalken, op weg naar huis.

De voice messages die ik naar m’n Amerikaanse besties heb gestuurd op weg naar huis heb ik nog altijd niet durven afluisteren. Bang voor wat ik nog meer heb uitgespookt 🫣